ساموئل بکت

همیشه آرزو می کردم ک کاش شب هرگز ب پایان نرسد و صبح هرگز فرا نرسد تا مردم از خواب بیدار شوند و بگویند، بجنبید، ما ب زودی خواهیم مرد، بیایید از این فرصتِ دو روزه زندگی نهایت  استفاده را بکنیم. اما چه اهمیتی دارد ک من ب دنیا آمده ام یا نه، زندگی کرده ام یا نه، مرده ام یا صرفا در  حالِ مردنم، ب هرحال، باید راهم را همان گونه ادامه دهم ک تا پیش از این داده ام، بی آنکه بدانم چگونه ادامه می دهم، یا این ک چه کسی هستم، یا کجا هستم، یا اساسا هستم یا نیستم. بله، موجودی کوچک، باید سعی خودم را بکنم و موجودی کوچک ب وجود بیاورم، تا او را در آغوش بگیرم، موجودی کوچک با شکل و شمایل خودم. و بعد با مشاهده ی اینکه چه موجود بینوا و مفلوکی ب وجود آورده ام یا اینکه چقدر شبیه من شده، ممکن است او را بخورم. بعد مدتی طولانی تنها بمانم، ناشاد، بی آن که بدانم چه دعایی باید بکنم، یا ب درگاه چه موجودی دعا کنم.....

مالون میمیرد/ساموئل بکت